Հովհաննես Թումանյան
ԱՇՈՒՆ
Դեղնած դաշտերին
Իջել է աշուն,
Անտառը կրկին
Ներկել է նախշուն։
Պաղ-պաղ մեգի հետ
Փչում է քամին,
Քշում է տանում
Տերևը դեղին։
Տխուր հանդերից,
Մարդ ու անասուն
Քաշվում են կամաց
Իրենց տունն ու բուն։
պաղ –ցուրտ
մեգ – մառախուղ
հանդ – դաշտ