Մի ոզնի կար նա ուներ ընկեր։ Նրա ընկերը քամին էր։ Մի օր նա ուզեց գնալ անտառ։ նա խնդրեց քամիին քշի անթառի մոտ։ Երբ քամին սկսեց քշել նա լռվեց քարի վրա։ Քամին ինչքան ուժ ուներ քշեց ոզնիին։ Ոզնին կարողացավ պոկվի տեղից և շարունակի ճանապհարը։ Բայց ծառի ճյողը փակում էր ոզնիի։ քամին իրեն չավացրեց որ ոզնին հասին անտառին երբ ոզնին հասավ անտառ քամին մահանում էր։ Ոզնին այդ որը երբեք չմորացավ։
