ՀԻՆԳԻ ԱՐԿԱԾՆԵՐԸ
Ջանի Ռոդարի
Օգնեցե՜ք, օգնեցե՜ք,- գոռալով՝ լեղապատառ փախչում էր Հինգը:
– Ի՞նչ է պատահել:
Մի՞թե չեք տեսել: Հանումն ընկել է ետևիցս: Թե որ հասավ՝ կորած եմ:
– Դու էլ բա՜ն ասացիր՝ կորա՜ծ եմ:
Բայց փորձանքը պատահեց: Հանումը հասավ Հինգին և սկսեց սրով կտրատել նրան: (Սուրը «հանում» նշանն էր): Ի՜նչ օրն ընկավ մեր Հինգը… Դեռ լավ էր, որ այդ պահին նրանց կողքով արտասահմանյան մի երկար մեքենա անցավ՝ ա՜յ այսքան երկար: Հանումը մի վայրկյանով շուռ եկավ որ տեսնի կկարողանա՞ դա էլ կարճացնել: Հինգ դու Հինգ, փախավ-մտավ կողքի շենքի մուտքը: Միայն թե նա արդեն ոչ թե Հինգ էր, այլ Չորս, այն էլ քիթը ջարդած:
-Քեզ ի՞նչ է պատահել: Կռի՞վ ես արել:
– Վա՜յ, գլուխներդ ազատեք, թե կարող եք:
Այս ի՞նչ ձայն էր: Վա՜յ, Բաժանո՜ւմն է: Դժբախտ Չորսը արագ «բարի գիշեր» շշնջաց ու փորձեց ծլկել: Բայց արի ու տես, որ Բաժանումն ավելի ճարպիկ դուրս եկավ ու մկրատի մի շարժումով՝ շըխկ, Չորսին ուղիղ երկու կես արեց՝
Երկուս և Երկուս: Նրանցից մեկին Բաժանումը գրպանը դրեց, իսկ մյուսը պահը չկորցրեց դուրս վազեց ու իրեն տրամվայ գցեց:
– Դեռ մի րոպե առաջ ես Հինգ էի,- լաց էր լինում Երկուսը,- իսկ հիմա տեսեք, թե ինչի’ եմ նման:
Տոմսավաճառը մրթմրթաց.
– էս խեղճուկրակներն էլ որ տրամվայ չեն նստո՜ւմ… Ասա ոտքով գնացեք, էլի:
– Ես մեղք չունե՜մ: Ես մեղավոր չեմ,- բացականչեց Երկուսը:
– Բա չէ’, ես եմ մեղավոր: Բոլորը նույնն են ասում:
Հենց առաջին կանգառում Երկուսը տրամվայից
իջավ: Ո՜նց էր կարմրել՝ իսկը կարմիր բազուկ: Բայց ահա… էլի մի փորձանք՝ ինչ-որ մեկի ոտքն էր տրորել:
0՜, ներեցեք, տիկին:
Իսկ տիկինը բոլորովին չէր բարկացել, ընդհակառակը, նույնիսկ
ժպտաց: Մի տես, է, տիկին Բազմապատկումն է: Նա շատ բարի սիրտ ուներ և շատ էր խղճում նրանց, ում գլխին փորձանք էր եկած լինում: Բազմապատկումն իսկույն բազմապատկեց Երկուսին Երեքով, և մի հրաշալի թիվ՝ Վեց, ստացվեց: Ինչու հրաշալի՞: Որովհետև դա Հինգին գումարածն է: Ոչ մի ուսուցիչ Վեց չի նշանակում, միայն Հինգի կողքին գումարած է ավելացնում:
– Ո՜ւխ, ի՜նչ լավ է: Հիմա ես Հինգին գումարածն եմ:
1.Թվարկի՛ր հեքիաթի հերոսներին: հանումը, բաժանումը, վեցը, հինգը, չորսը, երկուսը, երեքը, անգամը։ Որ
2.Նշի՛ր հեքիաթի ամենածիծաղելի հատվածը: Որ հիինգը փախավ֊փախավ ու բաժանումը երկու հատ երկուս արեց
3.Նշի՛ր հեքիաթի ամենատխուր հատվածը:Հանումը հասավ Հինգին և սկսեց սրով կտրատել նրան: (Սուրը «հանում» նշանն էր): Ի՜նչ օրն ընկավ մեր Հինգը… Դեռ լավ էր, որ այդ պահին նրանց կողքով արտասահմանյան մի երկար մեքենա անցավ՝ ա՜յ այսքան երկար: Հանումը մի վայրկյանով շուռ եկավ որ տեսնի կկարողանա՞ դա էլ կարճացնել: Հինգ դու Հինգ, փախավ-մտավ կողքի շենքի մուտքը: Միայն թե նա արդեն ոչ թե Հինգ էր, այլ Չորս, այն էլ քիթը ջարդած:
4.Նշի՛ր այն հատվածը, որը վերաբերում է հեքիաթի ամենաբարի հերոսին:Մի տես, է, տիկին Բազմապատկումն է: Նա շատ բարի սիրտ ուներ և շատ էր խղճում նրանց, ում գլխին փորձանք էր եկած լինում: Բազմապատկումն իսկույն բազմապատկեց
Երկուսին Երեքով, և մի հրաշալի թիվ՝ Վեց, ստացվեց: Ինչու հրաշալի՞: Որովհետև դա Հինգին գումարածն է: Ոչ մի ուսուցիչ Վեց չի նշանակում, միայն Հինգի կողքին գումարած է ավելասնում։
5.Պատմի՛ր թվաբանական գործողությունների մասին.
Ոչ մի ուսուչից Վեց չի նշանակում, միայն Հինգի կողքին գումարած է ավելացնում:
Գումարումը թվին ավելացունում է ուրիշ ցանկացած թիվ։
Բազմապատկումը մեկ կամ մի քանի անգամ շատացնում է։
Բաժանումը մեկ ու մի քանի անգամ քչացնում է։
6.Նկարի՛ր հեքիաթի՝ քեզ դուր եկած հատվածը: